Mánudagsskrúðganga?

Mars komin og helgin og gestirnir farnir.

Helgin var frekar viðburðarrík og innihélt ýmislegt...meðal annars þetta:

Þrjár kynslóðir fyrirmyndargesta, frænkur tvær sem voru glaðar að hitta hvora aðra en stundum varð spennan líka svo mikil að allt fór í klessu ;), gott veður, róló (auðvitað), sól, súkkulaðiköku alla leið frá Íslandi, flúorlýst þorrablót sem byrjaði skringilega en endaði vel, rölti um bæinn í dásamlegu veðri, teglösum, ferð á antikmarkað sem innihélt góð kaup að mínu mati (meira um það síðar), spjall, pínulíð ítalskt veitingahús þar sem Funi gekk á milli borða og heilsaði öllum að spænskum sið, maturinn smakkaðist frábærlega og tónlistin setti punktinn yfir i-ið, kertaljós, huggulegheit og fleira og fleira.

Á mánudaginn fékk Salka að vera í fríi í skólanum til að eyða síðasta deginum með Emilíu.

Á meðan Birna og Svanlaug röltu í búðir bökuðum við hinar stelpurnar muffins, hlustuðum á tónlist, dönsuðum og fórum á róló en það sem stóð kanski hæst var skrúðgangan (finnst ykkur þið hafa lesið þetta áður?) já skrúðgangan sem var haldin til heiðurs dýrlingi sem ég kann því miður ekki nafnið á. Í gamla daga fór fólk víst á hestum upp að kirkju og heiðraði þennan dýrling og gaf eða henti einhverjum glaðningi (þetta er örugglega kolrangt farið með en eitthvað var það tengt hestum). Í seinni tíð hefur þetta svo þróast í það að vera hálfgerð nammihátíð... hestar, hestvagnar og lúðrasveit og fullt fullt af nammi hent til áhorfenda. Við vorum uppi á svölum hjá okkur þegar við heyrðum tónlist og trumbuslátt koma og fara. Við héldum að við værum búnar að missa af skrúðgöngunni en ég stakk upp á að við færum út og athuguðum hvort við finndum eitthvað nammi sem hefði verið dreift um göturnar. Emilíu datt í hug að taka með poka fyrir nammið ...ég hélt að það væri óþarfi, minnug konungaskrúðgöngunni þar sem við náðum aðeins þremur molum en tók hann samt með.

Þegar við komum hlaupandi út um dyrnar kom einmitt önnur skrúðganga sem við eltum. Við skulum bara segja að Emilía hafi haft rétt fyrir sér með pokann. Stelpurnar hlupu hlæjandi um og týndu upp nammið sem fólkið í hestvögnunum lét rigna yfir okkur og alla hina sem fyldust með og ef við veifuðum eða náðum augnsambandi þá fengum við stundum heilu pokana af brjóstsykri og gotteríi!!

Það var svo fyndið að fylgjast með þessu, fólk á öllum aldri að beygja sig eftir góðgæti, búðarfólkið sópaði namminu inn til sín og hin ýmsu áhöld til söfnunar sáust hjá fólki, fötur,veski, fægiskóflur,regnhlíf á hvolfi og auðvitað allir pokarnir.

Við hálffylltum innkaupapoka aðallega upp á stemmninguna þar sem við sjáum varla fram á að geta borðað þetta allt saman. Stelpunum var líka farið að finnast þetta alveg nóg nammi en það var bara svo gaman að hlaupa og tína. Á leið okkar til baka mættum við svo örugglega fjórum skrúðgöngum til viðbótar og þar af leiðandi fullt af nammi og enduðum svo á því að skemmta okkur yfir lúðrasveit sem spilaði beint fyrir utan andyrið okkar. Þegar heim var komið sturtuðum við öllu namminu á gólfið og stelpurnar fengu að synda um og smakka smá. Síðan var pokinn lagður til hliðar og við gleymdum meira að segja að skipta innihaldinu á milli þeirra...ég hef samt minnstar áhyggjur af því að það verði ekki nóg til þegar Emilía og fjölskylda kíkja aftur á okkur eftir 2 mánuði ;)

Mér finnst að 'Islendingar mættu fara að grafa upp fæðingardaga frægra skálda og fyrirmenna og halda upp á þá með pompi og prakt, pulsupartýi, nammi, lúðrasveit og látum!...Það er fátt sem lífgar eins upp á mánudag og góð skrúðganga.

Velheppnuð helgi að baki og fleiri gestir væntanlegir á mánudaginn en þá heiðra foreldrar Bjarka okkur með nærveru sinni.