Hvað gerðist?

Hvað gerðist?

Það er kominn apríl, gestirnir eru farnir og við erum hér..þó svo að á tímabili höfum við líka verið á allt öðrum og ekki eins skemmtilegum stað.
Foreldrar Bjarka komu hér fyrstir gesta fyrir páskana og voru hér í viku áður en systkini Bjarka, makar og börn þeirra komu í 10 daga. Amma Bjarka, móðursystir og maki gerðu einnig stutt stopp til að vera með í stórafmæli. Mikið gaman og fjör.
Stiklum á stóru: Við borðuðum mikið góðan mat og eftirmat fyrstu vikuna þegar Bjarki og foreldrar hans skiptust á að sýna snilldartakta í eldhúsinu, höfðum það huggulegt saman, fórum í gönguferðir, auk þess sem hjónin voru mjög dugleg að vera sjálfstæðir heimsborgarar sem örkuðu borgina þvera og endilanga alla daga. Við Bjarki áttum líka stefnumót án barna sem var gaman.

Við fórum einnig í eina lestarferð til Figueres sem er fæðingarbær Salvador Dalí. Það var mjög skemmtilegt ef frá er talinn lestarferðin sjálf sem var lengri en við reiknuðum með (2 klst) og Funi var komin vel yfir þreytumörk og öll velsæmismörk ef út í það er farið. Þegar við stigum inn í lestina og Funi var eitthvað að rella (ekkert í líkingu við það sem koma skildi) sagði ung kona um leið og hún sá okkur "you got to be fucking kidding me" í alvöru talað hrópar maður bara eitthvað miður fallegt upp yfir sig á ensku upp í opið geðið á fólki. Við hljótum að vera orðin svaka "spænskuleg". Ég lét hana alveg sjá að ég skildi hana og hún varð mjög álkuleg og þóttist vera mjög upptekin við að troða I podinum í eyrun á sér og horfa djúpt í augun á kærastanum. Ef þú ætlar að ferðast með lest verðuru að vera viðbúin að ferðast með fólki..alls konar fólki ,líka æpandi smábörnum þó það sé viðbjóðslega leiðinlegt þá er það tvímælalaust alltaf leiðinlegast fyrir foreldra þeirra barna, muniði það.

Eftir miður skemmtilega lestarferð þar sem allir fjölskyldumeðlimir höfðu gert sitt besta til að halda dregnum góðum og ég hafði íhugað að hoppa bara út í Girona, komum við til Figueras. Krúttlegur bær þar sem við fundum meðal annars leikfanga safn http://www.mjc-figueres.net/w.mjc-figueres.net/ var akkúrat að loka en ég kom rétt í tæka tíð til að kíkja í safnbúðina og smá á safnið þar sem mig langaði í allt en keypti bara smá. Endalaust falleg gömul leikföng sem gleðja stóra sem smáa, ég er alltof veik í svonalagað. Næst var ferðinni að sjálfsögðu heitið í Salvador Dalí safnið sjálft http://www.salvador-dali.org/li.org/ sem er mest sótta safn Spánar á eftir Prado í Madrid. Það var ekki hægt að fara með kerru inn á safnið svo ég fór í göngutúr um bæinn með Funa sofandi og Sölku röltandi meðan Bjarki og foreldrar hans kíktu á safnið. Þegar þau höfðu skoðað nægju sína kíkti ég á herlegheitin ein og hafði mikið gaman af. Eftir að hafa rölt um safnið var ég algjörlega heilluð af listamanninum. Þvílík fjölbreytni, ímyndunarafl og hæfileikar. Mig langaði að klifra inn í heilann hans og litast um (girnilegt ég veit) eða vera hann í smá tíma,sjá hvernig þetta varð allt til, vita hvernig er að vera hann. Hann lifði líka einstaklega lengi svona miðað við 27 ára regluna eða 1904 - 1989 þannig að hann áorkaði miklu á sinni löngu ævi...mjög miklu.

Leiðin heim var betri við skiptumst aftur á að skemmta herra funheitum með betri árangri í þetta skiptið. Það var sungið, lesið , klappað saman lófunum og fótunum, skoðaðar myndir og hlustað á tónlist í símanum þar til svitinn var farinn að boga af mér og ég klæddi Funa úr sokkabuxunum þó svo að mig hafi mest langað að klæða sjálfa mig úr sokkabuxunum á þeirri stundu.

Daginn eftir kom restin af gestunum. Krakkarnir voru himinlifandi að fá frændsystkini sín og það var sérstaklega gaman að fylgjast með viðbrögðum Funa sem fannst hann hafa himinn höndum tekið að hafa fengið sendan til sín leikskóla ;) Afmælisundirbúningur hófst og við héldum velheppnaða afmælis veislu fyrir Bjarka mömmu. Við eldri dömurnar fórum svo á ótrúlega skemmtilega Bollywood sýningu á laugardeginum. Söngur, leikur en umfram allt dans...þetta var eins og að horfa á karate kid í fyrsta skiptið, mann langaði að kunna að dansa eins og þau, eiga búninga eins og þau og helst að til að flytja til Indlans í leiðinni (hljóma ég áhrifagjörn? Langaði mig ekki að vera Dalí rétt í þessu?)..þau tóku nú reyndar ekki Benny Lava eða Girly man en ég hef aldrei vitað aðra eins stemmningu, salurinn iðaði, áhorfendur dansandi í lokin og hvílíkt uppklapp! Leikararnir/dansararnir virtust hafa svo gaman af því sem þau voru að gera og ætluðu aldrei að geta hætt að dansa..hvort það var af því að þetta var næst síðasta sýningin eða hvort gleðin hafi bara tekið öll völd, veit ég ekki en ég veit að mér fannst gaman!

Síðar um kvöldið áttum við yngri kynslóðin notalega stund á veitingastað meðan amman og afinn pössuðu 7 börn.

Á páskadag fundu börnin falin páskaegg og gæddu sér svo á kræsingunum alla leið frá Íslandi. Þegar hér var komið við sögu var Salka búin að vera veik í 2 daga og við restin af fjölskyldunni lögðumst svo flöt með viðbjóðslegustu flensu sem við höfum á ævi okkar lent í . Sem dæmi er Funi búin að vera svo eftir sig að hann sefur til 11 á morgnanna...ég heyrði svo eitthvað krafs um daginn en þá var það bara Funi að reyna að klifra upp í rúmið sitt til að fara að sofa. "Viltu fara að lúlla"? Jamm segir hann bara í hvert skipti og fer að sofa með glöðu geði, þó svo að hann sé nánast nývaknaður. Ég ætla ekki að lýsa flensunni nánar, bæði vegna þess að það er leiðinlegt að skrifa um hana og enþá leiðinlegra að lesa um hana en hún var í einu orði sagt viðurstyggð. Við vorum því frekar glataðir gestgjafar og ýmis fyrirfram ákveðin plön fuku út í veður og vind. Annars vorum við afar heppin með gesti sem voru sjálfsæðir og skemmtilegir og sáu algjörlega um að skemmta sér sjálfir auk þess að skemmta okkur inn á milli og gefa okkur að borða ;)

Veðrið lék heldur ekkert sérstaklega við gestina okkar og það var kaldara en við eigum að venjast en þau voru sannir víkingar sem létu ekkert á sig fá og klæddu sig bara eftir veðri. Ég talaði annars við konu sem sagði mér að það væri yfirleitt kalt um páskana en strax 1. apríl kæmi sumarið..vitið menn í gær og dag hefur verið einstaklega gott veður, við sjáum til hvort hún hafi rétt fyrir sér með framhaldið.

Þessi færsla var næstum því eins leiðinleg og flensan en ég varð samt einhvernvegin að skrifa hana...þangað til næst adios amigos.