Face!

Þegar ég var að kenna voru ýmsir frasar í gangi hjá krökkunum. Sá sem fór einna mest fyrir var að segja: "face!" í tíma og ótíma við hvort annað (ekki kennarann það mátti ekki). Þetta átti eiginlega að vera svona "in your face" dæmi en þegar krakkar frá 6 ára aldri og upp úr fara að nota þetta á það til að missa marks auk þess sem þau sögðu þetta eiginlega bara við öllu. Stundum komu svo upp miklar rökræður um hvort þú vissir hvað það þýddi að segja "face" (eða meira svona feis) og hvenær ætti að segja það . Einn alveg:"Þú getur ekkert sagt bara feis við mig út af þessu ,veistu einu sinni hvað það þýðir"?...Hinn alveg:"uuu já "Einn alveg:..nú hvað ? Hinn alveg..."uuu ég ætla ekkert að segja þér það ef þú veist það ekki' "Feis"!

Ég er annars í klemmu með svolítið sem á kanski skilt við feis nema það heitir feisbúkk. Ég hef aldrei skilið nákvæmlega hvað þetta gengur út á alveg sama hvað fólk reynir að útskýra það fyrir mér og ekki heldur hitt dótið sem fyrir mér er alveg eins nema sumum finnst það svoo ekki. Þetta er svona hálfgerð gömlukonuklemma, ég held nefnilega stundum að ég ég sé fædd á vitlausum tíma. Er algjör afturhaldsseggur þegar kemur að tækninýjungum...ætlaði eins og ég hef sagt áður aldrei að fá mér gsm, , finnst gaman að gömlu "drasli", elska heklað, prjónað og gamalt handverk, handgerðum hlutum, planta blómum og taka myndir af þeim á meðan flatskjár, króm og tæki með skammstöfunum sem ég hef ekki hugmynd um hvað þýða gera ekkert fyrir mig. Ég er líka svolítið lengi að treysta fólki og kalla það vini mína. Ég elska samt að dansa og fá mér hvítvín í góðra vina hópi en allt gamalt fólk þarf að lyfta sér upp endrum og eins til að upplifa sig ungt í anda svo það er ekkert að marka.

Þrátt fyrir allar yfirlýsingar mínar um þessi mál ákvað ég kvöld eitt fyrir nokkru að hætta þessu væli og prófa þetta bara...þetta getur ekki verið svo slæmt, ekki lýgur fjöldinn? Ég pikkaði mig hikandi í gegnum þetta með hjálp tölvunarfræðingssins og búmm allt komið í gang ég fékk kjánahroll og þurrkaði svitadropa af enninu um leið og ég setti mynd af sjálri mér á prófælinn. Ég veit þetta hljómar dramatískt en í mínum augum er þetta bara stórmál ef þú trúir einhverju statt og stöðugt og svíkur svo eigin sannfæringu si svona þá má alveg svitna smá en er asnalegt að pæla í því áður en maður fer að sofa? Ég gerði það að minnsta kosti og á tímabili langaði mér mest að hætta með sjálfri mér fyrir að svíkja svona lit. En í staðinn hætti ég með feisbúkk og líður ó svo miklu betur. Við vorum bara ekki að vinna hvort annað upp. Vildi alltaf að ég væri að horfa á sig sig sig og láta mig samþykkja hluti sem ég var engan vegin tilbúin að taka þátt í. Ég fékk bara köfnunartilfinningu og sleit sambandinu í huganum..nú er bara að finna út hvernig ég eyði þessu..örugglega ekki hægt því ég hef hakað í einhverja kassa og þetta er dulbúinn sértrúarsöfnuður.

Það mætti þá spyrja sig að því af hverju ég geti þá skrifað blogg og satt best að segja fannst mér það ekki létt en ég réttlæti það með því að fáir lesi það.

Ég geri mér grein fyrir því að þessi ákvörðun gæti kostað mig vini....ég gæti endað gömul og vinalaus bíðandi eftir því að einhver hringi, komi í heimsókn eða tali við mig í raunheimum þegar partýið verður hjá þeim í hinum heiminum og allir alveg: "feis"! "Þú mátt ekki vera með".