Þá sjaldan maður lyftir sér upp

Mamma fór heim á föstudagskvöld eftir 3 vikna dvöl hjá okkur. Hún kom að sjálfsögðu með ýmislegt góss í farteskinu og 8 kíló í yfirvigt. Hún var orðin svaka klár að rata um borgina og gekk hana þvera og endilanga alla daga með eða án okkar, fór í búðir gerði verðkannanir og keypti allskyns góðgæti sem við nutum góðs af á milli þess sem hún naut sólarinnar og fór kaffibrún heim eins og henni einni er lagið.

Eitt sinn þegar mamma sat úti á palli að sóla sig sagði hún við Sölku í hálfkæringi að kanski ætti hún bara að kaupa sér íbúð í Barcelona. Salka var ekki lengi að bregðast við, spurði fyrst hvort það kostaði ekki marga peninga og þegar amman jánkaði því hljóp Salka inn og kom aftur að vörmu spori með sparibaukinn sinn (hnetudós sem við límdum glanskisumynd á og skárum rauf á lokið) með öllum peningunum sem hún hafði ætlað að nota til að kaupa sér hest. Hún kom sigri hrósandi með þetta út til ömmu sinnar alveg tilbúin að gefa upp drauma sína um hestinn til að amma hennar gæti eignast íbúð á Spáni. Það fannst mér fallegt. Hesturinn er samt enþá á dagskrá þar sem amma tók ekki peninginn ;)

Við vorum einnig svo heppin að fá að prófa nokkra veitingastaði á meðan mamma tók að sér að passa. Það úir allt og grúir af veitingastöðum í hverfinu okkar og auðvitað borginni allri. Japanskt, tælenskt,indverskt,palestínskt er meðal þess sem við gæddum okkur á og vá hvað það var gaman. Alls konar ilmur, krydd og stemmning. Á palestínska staðnum var ótrúlega afslappað andrúmsloft. Ég hef stundum spáð í því af hverju sumt virkar en annað ekki. Oftast eru það litlu kósý staðirnir sem eiga vinninginn með heimilislegri og huggulegri stemmningu á meðan aðrir staðir koma og fara og eiga það margir sameiginlegt að reyna aðeins of mikið. Nýjasta lúkkið í einu og öllu og maður hefur á tilfinningunni að það megi alls ekki setjast á ofurhönnuðu stólana eða færa glösin af hættu við að káma út nýpússað glerborðið. Mér finnst það ekki góð tilfinning og þess vegna var ég að fíla palestínska staðinn extra vel... þjónustan eins og við værum bara í heimsókn, þjónninn í sínum heimafötum og leit ekki út fyrir að vera spá allt of mikið í þeim, maturinn vel úti látin..ekkert fansí framsettur en ótrúlega bragðgóður með allskyns nýjum kryddum og ilmi. Það var nóg að gera á litla staðnum og fólk ýmist borðaði, spjallaði og drakk með bros á vör en flestir allt í bland. Hinir staðirnir voru ekki síðri og áttu allir sameiginlegt að ná þessari góðu stemmningu án þess að reyna of mikið. Skemmtilegast var samt að fara aðeins út saman tvö...það er alltaf gaman.

Hér kom annars mesta rigning
í manna minnum um helgina ...allan föstudag og laugardaginn líka. Maður sem hefur búið hér í 8 ár sagðist aldrei hafa séð annað eins. Við gerðum bara það sem sannir Íslendingar gera í vondu veðri og fórum í mollið aðallega til að leyfa krökkunum að valsa um en komumst að því að það voru fleiri en Íslendingum sem datt þetta ráð í hug þannig að við slepptum því alfarið að reyna að versla. Í metróinu á leiðinni heim blasti við hálfgerður regnhlífakirkjugarður. Þær lágu þarna út um allt skakkar, skældar, berstípaðar og ónýtar eftir veðurbarninginn því það var líka vindur svo þetta minnti einna helst á ekta íslenska haustlægð. Fréttatíminn var svo undirlagður af fréttum af þessum ósköpum en við vonum að þetta hafi bara verið smá djók og sólin og hlýjan komi aftur innan skamms.

Nú bíðum við hinsvegar spennt eftir Frissa bró og fjölskyldu sem koma bara á eftir og ætla að stoppa í 2 vikur jííhaaaa!

Kíkiði endilega á nýjar myndir ;)