2 dagar

17. og 18. júní voru viðburðarríkir dagar.

Að morgni 17. júní flaug Bjarki til Mílanó á Radioheadtónleika sem ég hefði svo gjarnan viljað fara á, ó já. Ég sé það núna að ég hefði ekki geta sleppt síðustu tveimur dögum í lífi tveggja krakkalakka, það var einfaldlega of mikið á seyði.

17. júní fórum við Funi að horfa á Sölku í síðasta sundtímanum hennar. Það var svo gaman að sjá hvað hún var glöð og örugg. Fyrr um morgunin hafði sagt við mig að ef að Funi yrði eitthvað hræddur(man ekki af hverju) þá myndi hún bara segja honum frá því þegar hún byrjaði í sundi. Fyrst var það erfitt og hún grét stundum en núna var það bara gaman. Henni fannst alls ekki auðvelt að fara í sund fyrst og vildi helst hætta og stundum hugsaði ég með mér að kannski væri það réttast. Þess vegna fannst mér sérstaklega gaman að sjá hvað hún naut sín vel í síðasta tímanum og hvað hún var stolt. Hún ljómaði þegar hún sá okkur. Hoppaði óhrædd út í, svamlaði um og dýfði höfðinu nokkrum sinnum í kaf til að sýna okkur hvað hún kynni (henni hefur alltaf verið mjög illa við að fá vatn í andlitið).

Funi vildi helst af öllu taka þátt í fjörinu og hoppa út í til hennar. Ég mátti hafa mig alla við að halda honum á mottunni meðan ég tók myndir og dáðist að hvað Sölku hafði farið fram. Í eitt skiptið náði hann meira að segja að komast að bakkanum án þess að ég tæki eftir því og það mátti engu muna að honum tækist ætlunarverk sitt og stykki ofan í. Eftir það varð hann að láta sér nægja að hrópa til hennar af bekknum hátt og snjallt: "Sakkaaa, Sakkaaa"!!

Eftir skóla löbbuðum við í mat til vina og lékum langt fram á kvöld í góðum félagsskap.

18. júní sýndu börnin í skólanum hennar Sölku söng og dansatriði sem var svo fínt að ég táraðist (svo meyr, ég táraðist líka þegar yngri krakkarnir voru með atriði og ég á ekkert þeirra ). Ég náði ekki alveg nógu góðum myndum, þurfti aðeins að passa upp á apaköttinn sem vildi auðvitað taka þátt í þessu atriði eins og sundinu ;) Ég náði samt fínu videó sem er ennþá betra.

Öll börnin voru í hvítu að ofan og gallabuxum að neðan. Fyrst sungu þau lag um allskyns hjóðfæri með mjög leikrænum tilburðum sem allir tóku fullan þátt í. Svo dönsuðu þau svo fallega, dans sem Salka hafði sýnt mér að þau væru að æfa, já og líka kennt mér hann.

Þetta var svooo fínt.

Eftir sýninguna léku krakkarnir sér aðeins í skólanum, þá fékk Funi að vera með og það var eitthvað sem hann kunni vel að meta. Hann leyfði stelpunum að dröslast með sig um allt, fór í eltingaleik, skoðaði dótið og fann fullt af flottum bílum sem reyndist erfitt að slíta hann frá. Ég held hann sé tilbúin að fara á leikskóla.

Til að toppa gleðina skelltum við okkur á bílaróló (eins og Salka kallar hann) og hittum þar fullt af krökkum úr skólanum. Salka hljóp og ærslaðist nánast allan tímann, fór í eltingaleik, klifraði upp á borðtennisborð, hoppaði niður og klifraði svo hærra en nokkru sinni fyrr í klifurtrénu, þar sem hún róaðist og sat dágóða stund. Funi skemmti sér líka konunglega, mokaði með krökkunum og kynntist svo 6 ára stelpu sem hét Anna og lék svo fallega við hann. Það var frábært að fylgjast með þeim og heyra hann kalla á hana og kynna hana svo fyrir Sölku sinni: De Sakka, me blomm (þetta er Salka) og svo benti hann á blómin í hárinu hennar eins og til að sýna vinkonunni hvað systir hans væri fín.

Grjónagrautur í matinn og allir glaðir.

Mikið var ég samt glöð þegar Bjarki kom heim um kvöldið eftir frábæra ferð. Það er eitthvað öðruvísi að vera einn heima í öðru landi og helstu áhyggjur mínar meðan hann var í burtu voru að læsa mig úti. Ég er ekki að ýkja þegar ég segi að ég hafi tékkað á lyklunum svona... 205 sinnum á dag og það getur verið ansi stressandi.

Nú eru áhyggjur mínar mun dreifðari ;)