Spes!

Fyrir nokkru áttum við Salka leið í bakaríið.

Hér eru bakarí á hverju horni en við ákváðum að fara í bakarí sem var aðeins úr leið fyrir okkur og selur svo sérstaklega góð brauð og kökur. Brauð með allskyns fræum og fíneríi og kökur og sætabrauð sem maður sér ekki annarsstaðar. Ég sá meira að segja spirulinasmáköku..hún var að vísu þanggræn á litin og ekkert rosalega girnileg en örugglega þeim mun hollari og kannski góð? Flest bakarí hér eiga það nefninlega sameiginlegt að selja nær eingöngu hvít brauð og smjördeigssætindi af ýmsu tagi.

Bakaríið er pínulitið en þar er alltaf nóg að gera og starfsstúlkurnar einstaklega indælar (sem er alls ekki sjálfgefið). Þær brosa svo vingjarnlega og gefa óþreyjufullum börnum nær alltaf smá góðgæti eins og til dæmis litla kexköku eða brauðstöng á meðan þau bíða..en aldrei án þess að spyrja foreldrana fyrst.

Þegar ég hafði borgað og við vorum á leiðinni út missti ég smápening og sá hann rúlla eftir gólfinu. Ég bað Sölku um að rétta mér hann en sá um leið að maður sem stóð í bakaríisröðinni steig ofan á peninginn og dró svo fótinn að sér. Hann hélt að hann væri að gera þetta voða laumulega en ég horfði á hann allan tímann. Hann horfði svo stíft fram fyrir sig á meðan ég velti fyrir mér þessari undarlegu hegðun hjá þessum mjög svo venjulega útlítandi manni (aldrei að dæma fólk af útlitinu). Nokkrum sinnum skáskaut hann augunum til mín eins og til að tékka hvort ég væri ekki að fara en hann hreyfði ekki höfuðið með, bara augun. Það er alltaf svolítið krípí þegar einhver fylgist með bara með augunum, án þess að hreyfa höfuðið og heldur að enginn taki eftir þessu "trixi".

Salka vandræðaðist eitthvað í kringum hann en sagði mér svo að hann stæði ofan á peningnum okkar. Þessi gjörningur mannsins varð ennþá vandræðalegri þegar Salka reyndi að beygja sig eftir peningnum en hann gaf sig ekki. Var ég búin að minnast á hvað þetta var pínkulítið bakarí og það var fullt af öðru fólki?

Ég var svo rasandi hissa að ég sagði Sölku bara að koma..."já en peningurinn"? Skiptir engu...við vonum bara að hann geti keypt sér eins og hálfa möffins, hún hrökkvi ofan í hann og rétt áður en einhver slær í bakið á honum (ég er enginn viðbjóður sem óskar fólki dauða) þá verði honum hugsað til litlu stelpunnar sem hann stal peningnum af og skammist sín!...tja ég sagði það kannski ekki fyrir framan barnið en ég hugsaði það, eða hugsaði ég það ekki? Kannski hugsaði ég bara ekkert af því að ég var svo upptekin við að vera hissa, svo hissa að mér datt ekki í hug að biðja manninn um peninginn.

Karma ég treysti á þig.